Mutluluğu Öptüm Bugün Şiiri - Vildan Uyar

Bu gün çok farklı bir şey oldu... Hiç ummadığım bir yerde,hiç ummadığım bir zamanda karşıma çıktı.
Hiç tanımadığım biri...(? ? ?)
Ve öyle baktıki,yüreğim... yüreğim... bilmiyorum....
Nasıl desem...? Sanki onu tanıyormuşum gibiydi.
Gözleri ve gülüşü... okadar tanıdık geliyordu ki bana...
Ama yinede o gözlerinde bir şey vardı. Hüzünle karışık acılar vardı... Acılar çekmişti sanki ve onu tanıyordum sanki...
Elini uzattı 'merhaba' dedi. Dedi ve sustu.
Ama yine anladım. Ben tanıyordum onu.
O sanki...sanki... Benim diğer yarımdı.Bende eksik olan diğer yarım...
Hiç tanımıyordum ki onu. Kendime sordum.
'Bu kimdir? ', 'Bu nedir? '
'Bu kadar düşüncelerimin hepsini, sarmaşık gibi saran.'
'Kalbimin için de ağ ören.'
'Beynimin hücrelerini zapteden.'
'Bedenimi buz gibi yapan,içimi ısıtan.'
Onu kendime çok yakın hissettim ve onun elini tutmak istedim. Ama aşılmaz bir yoldu bu... Uzak ve tuzak dolu. Yolların en zoruydu, yürümek o yolda, en garibi belkide...
Onu bir daha görebilir miyim acaba?
Görüp elini tutabilir miyim? Gönül haneme girebilir mi?
Hiç bilmiyorum. Sadece şunu biliyorum....
Beni çekti aldı bir yerlerden. Tanımlayamadığım şey beni ona çekmişti...
Ve onu içime çektim.
Sabah uyandığımda, geceden kalma sarhoşluğumla...
İçime çektim ve öptüm mutluluğu bu gün...