Mutluluğu Ararken Şiiri - Nevzat Erkol

Mutluluğu görmek
Mutsuzluğu duymak için çıktım bugün
Dünya bahçelerine.

Her taraf ateş, duman
Her yanda feryat, figan
Saçılmış kan gülleri
Ne canlar bin perişan.

Mutluluk nerededir
Nerede mutlu insan...

Filistin, Azerbaycan
Kafkasya kızıl boran
Ölüm yağmurlarında yılgın
Ruanda, Afganistan
Afrika’ da, Asya’ da
Nil kadar kararlı
Nil kadar soylu bir isyan,
Yedi başlı ejder midir
Uyanan, uykulardan.

* * *

Mutsuzluğu görmek
Mutluluğu duymak için çıktım bugün
Dünya bahçelerine...

Eyfel’ den Sen öyle güzeldi
Öyle güzel Strazburg’ ta Plâs Kléber
Dumanlar yükseliyor az ötelerden,
Bosna’ dan çocuk sesleri geliyor
Can yakan feryatlar içinden
Karabağ’ dan, Kabil’ den.

Gözleri çay karası
İlk gençlikte bir Tamil
Kapanmış silahının üstüne
/ Kabzasında kazıdığı kaplan arması /
Gözlerinde yarım kalmış bir rüya
Sırtında bir dizi kurşun yarası.

Kahrolası mutluluk
Nerdesin kahrolası...

Mutluluğu duymak
Mutsuzluğu tatmak için çıktım bugün
Dünya bahçelerine...

Rio’ da zil takmıştı
Uykusuz bir sabahtaydı Monte-Karlo’ da.
Sicilya’ da baruttu
Bir nefes kokaindi
Çelik bir engerekti
İrlanda, Korsika’ da
Ve ezilmiş bir çiğdemdi
Tibet yaylalarında...

Çok aradım kahrolası
Yorgun düştüm
Halsiz düştüm
Çok aradım kahrolası.

Anladım ki encâmı
Mutsuzluk, ölümsüz o efsane dev
Mutluluk, elindeki altın mey tası.