Hiç bir insan yoktur ki mutluluğu aramasın, ama hiç kimsede doyurucu bir cevap veremiyor buna. Sorsan ' Mutluluk nedir'? Öylece susar kalır. Sormamış ki hayatında kendine nedir diye mutluluk, başkalarından duyduğu doğrulara mutluluk demiş. Aşk içinde aynısı geçerli! Aşk nedir diye yüz kişiye sorsak, yüz ayrı cevap alırız. Ne zaman unuttuk biz aşkın tanımlamasını? Mutluluğun tanımlamasını? Nasıl unuttuk?
Çocuk iken bir parça çikolata ile mutlu olurduk, ne kolaydı bizi mutlu etmek. Ne oldu da şimdi büyüyünce mutluluğu bulamaz olduk? Oysa şimdi daha çok aklımızı çalıştırıyoruz, daha çok bilgiye sahibiz. Yoksa aramasınımı unuttuk? Sorun kendinize bir ' Mutluluk nedir sizin için'. Para deseniz olmaz, çünkü nice zengin var mutsuzdur. Aşk deseniz, aşk mutlu etseydi, Mecnun ile Leylaya hayran olmazdık. Aile deseniz, aileyi kendimiz seçmedik.
Mutluluk nedir peki? Elimize almışız bir kitap, bir romandır yazıyoruz. Kimisi imlaları farklı koyuyor kimisi romanına bir isim arama çabasında, kimisi noktaları çok atıyor, kimisi virgüllere takılı kalıyor.
Yaz baba yaz, işin ne! Koca bir ömür, elinde de kalem, önünde kitap, yaz işte! Ne çıkacak ileride okuruz artık.
Mutluluk kendi kitabını kendin yazmandır. Kimse (aile dahil) bu konuda sana yardımcı olamaz, kendi hayatını kendin çizeceksin, bunun başka çaresi yoktur!
Ne zaman güneş batsa bu son gecem diyorum
Vazgeç yalan dünyanın köhne saltanatından
Yetişir bunca keder, bunca elem diyorum
Her şey sağır içimde ne şiir ne musiki
