Mutluluğa kesilmiş, parsellenerek satıla ...

Hani konuşmak istediğinde ne yapsan da anlatamazsın ya; hani tüm duvarlardan sesin geri dönüp yüzüne çarpar ya, işte o anlardayım yine! ...

Boğazıma çöken ağustos gecesinde, yine dibe vurdu içimdeki savaş beni. Tam buldum diyorum-kaybediyorum, tam umut ediyorum-tükeniyorum. Artık ne savaşacak ne de umut edecek mecalim kaldı gecenin en katran vaktinde.

Bu güne kadar bir bir nakşettiğim umutlarımı ve hayallerimi nasıl göz kırpmadan öldürdüler, nasıl bunca yıl, yılmadan savaştılar benimle? Ben yarınlarımı tuğla tuğla örerken, bir darbede yıktılar o duvarlarımı?

Oysa o umut ve hayallerin;