Mutlu yıllar mazide kaldı

İçimde fırtınalar koparken,
Ayrılık rüzgârı savurdu beni.
Karanlık yollarda kayboldum.
Şimdi nerelerdesin?
Seni ararken çok yoruldum.

Gittiğin o günden beri,
Yokluğun hep acı verdi.
Kimsesiz bir çocuk gibi,
Gözlerim uzak yollarda,
Umutsuzca bekledim seni.

Tozlu çekmecemde,
Bir kaç solgun fotoğrafın,
Bir de bana yazdığın,
Veda mektubun var.
Senden geriye kalan,
Sakladığım son hatıralar.

Her yağmur yağdığında,
Eski günlere giderim.
Seni hatırlar hüzünlenirim.
Yağmur yüzüme damladıkça,
Hatıralar akar gider toprağa.

Sen benden gittin gideli,
Toprak yağmura hasret kaldı.
Artık eskisi gibi kokmuyor.
Çiçekler de solmuş,
Güneş yüzüme doğmuyor.

Yüzümün güldüğüne bakma!
Bu yalancı bahar,
Yüzüm gülerken içim kan ağlar.
İçimden kopan parçalar,
Ateş gibi yüreğimi yakar.

Karanlık üzerime çökerken,
Sokaklarda derin sessizlik var.
Kimseden ses seda çıkmıyor.
Kaldırımlarda ayak seslerim,
Yürüdükçe kulaklarımda çınlıyor.

Mutlu yıllar mazide kaldı.
Bu hikaye seninle başladı.
Yine seninle son bulacak.
Halimi görmek istiyorsan,
Kuruyan susuz bir ağaca bak!

Mustafa Kaynak