Ne zaman aklıma esip dışarı çıksam
Bir başıma,Yalnız olduğumu anlıyorum
Selam verip hal hatır soracak olsam
İçten bir dost tanıdık bulamıyorum
Bu yalnızlığım hem güzel hem de garip geliyor
Ben bu yalnızlığımdan keyif alıyorum
Öyle ya karışanım yok itiraz edenim yok
KENDİME dönüpte ne istersem yaptırıyorum
Otur dersem oturuyor haşmetli bedenim
Nereye istersem oraya bakıyor gözlerim
Keyfimce gönlümce çekip gidiyorum
Hiç pes etmiyor ki ayaklarım dizlerim
Yoldayım sanki herkes beni izliyor gibi
Sanki koca evrenin benim sahibi
Bunca zamandır hiçbir şeye aldırmıyorum
Ne hastalık ne yaşlılık ne de ecel olmadı talibi
Niyeyse hep sevinçle şevkle yalnızlığım
Her yere yetişiyor şımarık haylazlığım
Herkese inat daha uzun yıllar yaşayacağım
Neyi, kimi bulursam onunla yalnızlaşacağım
Biliyorum ki bu dünya haliyle
Başka türlü mutlu olamayacağım...
Kayıt Tarihi : 11.8.2005 11:29:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!