Terkedilmiş viranenin
Araladım kapısını
Karşımda tozlu bir ayna
Sordum ona
Neden yıldızlar gibi yalnız
Gökyüzü kadar siyahsın
Hep batıdan mı doğar güneş
Böyle mi kalsın
Ruhunda adsız bir sevda
Avucunda kararsızlıkların
Hayalin şansa çarpmış olsa da
Böyle kalmasın
Pencereden süzülen dünya
Çağırdı beni yanına
Gülümsüyor gibiydi sanki
Bahçedeki bir papatya
Kayıt Tarihi : 19.12.2020 08:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu parçada aslında insanın kendi içerisinde kendisi ile yüzleşmesi vardır. Buna karar veren birey kendi derinliklerine iner fakat orada bir virâne ile karşılaşır. İçerisine girdiği zaman ise onu tozlu bir ayna karşılar. O tozlu aynanın karşısına geçer ve kendisine sormak istediklerini sorar. İşte burası birinci bölümdür. İkinci kısımda ise kişi susar ve aynadaki kendisi konuşmaya başlar. Ona kendisini anlatır ve gerçekleri söyler… Yüzleşme işini bitiren kişi için artık korkacak bir şey kalmamıştır. Kendi sorunlarını tanıyan birey artık değişime hazırdır. Sonunda pencereden içeri bir ışık süzülür aslında bu ışık kişiye açılan yeni dünyadır ve onu yeni hayatına bakması için pencerenin kenarına çağırır. Kişi pencereden baktığında içinde bulunduğu virânenin bahçesinde bir papatyanın açtığını görür.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!