Eskiden Bir Çocuk Vardı OyuncakLarla Oynardı Derdi Kederi Yoktu Hiç Dert Nedirdi Sormazdı Alkol Felan Kullanmazdı Sigaraya yaklaşmazdı Eline Bıcağı ALmazdı intihara kalkışmazdı uykulardan uyanmazdı kabuslardan haberi yoktu hikayeler anlatırdı kalbi durmaz atıyordu gün doğunca uyanırdı geç olmadan hep yatardı sevgiliside vardı belki çok çocukcaydı ama aldatılmıyordu hiç gözyaşı akmıyordu hiç bişiyden korkmuyordu ne isterse oluyordu tıkanmazdı hiç nefesi söyle söyle bitmiyordu geçen gün görmüşler hüngür hüngür ağlıyordu...o çocuk şimdi 17 yaşında gözyaşı dinsede içinde ki nefret dinmedi...
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta