Mutlu Şiir Şiiri - Hüseyin Yük

kediler yumuşak vucutlarıyla,
ve biz asla kediyi sevmezdik ama
ikisine ad bile taktık
yumuşamıştık,ayaklarımıza sürtselerde

batıl inançlara inanmak istediğimizden başarıcağımıza
güzel ve zor bakardık
binlerce karıncaya
nasıl bir ordu vardı arkanızda
kimdi bu yılmadan
karınca ama yıldıran insanı bile
çoğunluğunuzun sahibi
nasıl bir kraldın sen
ölmeyi bile göze alan
ne kadar içiçeydik ah yaşamla
artık kapıya park eden
çocuk kamyonları
hergün mutlak ikisi ağlardı
camlar hep açıktı
her çocuk küçüklüğümdü
ve her çocuk bilmezdi bunu
bilmezlerdi büyüklükleri benim
ah şimdi içtiğim çay şekerliydi
bir sinek yine kulağımdaydı

borçlarım hiç bitmezdi
görüşelim özledimler
buradasın aramadınlar
telefon etmeliyim etmelisinler
evime borcum
karıncılardan kurtarmalıyım evimi

bisikletli küçüğüm
adını bugün öğrendim Yeşim
gün oldu da, uyudum kaç kez
gün gelir de sevineyim diye
dalgayı küçük bir kavanoza
sığdırmaya uğraşıyordum.
öyle çok şey dağılıyordu ki
başlama zilimi kendim çalıp
yirmidört saatte toplamaya uğraşıyordum.
bir yerlerde yakalıyor muydum
yoksa gerçekten her zaman
olamayacak yakamoz muydum

yine de bu eve aşıktım
dondurma,süt,kaynamış
ben kimim ha, yok benim evladım
benimi döveceksin
24 yaşında kim en ciddisinden
hasta olmuş ha

Şadiye abla Şadiye abla
leylağı kuruttuk
leylağa da borcumuz var artık
nemrut muhtar işte getirdim
Süleyman amca
ver benim ikametgahımı
eminim hiç yakıştıramamışsın
şortlu çocuk gibi geldim sana
ne günlere kaldık dedin
öğretmen deyince Süleyman amca
sana güzel günler getirecek kadar
yürekli demeyince Süleyman amca

geceler, Kerime ve Perime,
yeni günü kimse haber vermezdi bize
geç kalmıştık geç kalmıştık içimizde
yeni günden çalıyorduk haberimiz yoktu
bitmedi, bitirmedik
bitemez geçen gün yakalayamadık ki
görüyorsunuz oturmuyoruz,
biraz borç
biraz borç verin bize yeter ki

şimdi artık dinginlik
ciğerime sigara,
mİdeme kola
bir teyzem koltuğunun
arkasında saklanan aynada
yorgun yüzüm
umutları çocukların
umutları umutlarım çocuklarımın.

Perim Fırat