Mutlu Ölüm Şiiri - Serdar Böke

Mutluyken ölmek isterim, sizi bilmem.
Düşününce insan, ne zormuş,
Hem dertli, hem de ölmek üzere olmak.
Yüreği sıkışır, göğsüne sığmaz dertler insanın.
Sanki Binlerce kırk yılın yorgunluğu var kollarında,
Keşke şuracıkta öylece kala kalsam der.

Mutluyken sigara içmek isterim, sizi bilmem.
Öbür türlü zor, duman bile boğazına düğümlenir.
Bir tek duman bile uyuşturmaya yeter,
Gerisinden bir şey anlamaz olur insan.

Mutluyken rakı içmek isterim, sizi bilmem.
Derdi varsa kocaman, her biri yumruk olur yudumlar,
Mezeler çamur olur yapışır ağzına,
Sarhoşluk mudur yoksa bir hastalık mi anlamaz insan.

Mutluyken ayrılmak isterim dostumdan, sizi bilmem.
Gittiğinde döner mi, gittiğimde dönsem mi diye
düşünmeden.
Zordur iki kişinin ayrılığı, aklına geldiğinde yutamaz
çıkarırsın,
Hastalık gibi geçmesini beklersin, ilacı olsa yok
demezsin.
Sonuçta hayattan bir şey anlamaz olur insan,
Mutluluk yanında yok iken.