Mutlu Olsun Şiiri - Raşit Evşen

MUTLU OLSUN
Sofraya oturamazdı
Kaynata ,kaynana çekilmeden.
Başka bir yerde yerdi,doyurmaya karnını
Yenecek ekmek ,aş kaldıysa.
Edemezdi ne şikayet,ne itiraz
Bebeğini bile öpemezdi onların yanında.
Çocukların bile elleri öpülürdü,
Denirdi ağa bılla.
Analar böyle başlardı hayata,
Yavaş yavaş elleri kaplardı nasır
Ömürleri geçerdi ekin tarlalarında.
Evinin aşçısı,ekmekçisi,terzisi
Devam ederdi yaşam ocak başında.
Düşünceleri yoktu çocuklarından başka.
Böyle yaşadı analar,veda ettiler dünyaya
Ellerinin nasırları iyileşmeden.
Nurlarda yatsın göçüp gidenler,
Mutlu olsun kanat gerenler,
Mutlu olsun anayım diyenler.