Mutlu Olmayı Öğrenebilseydik Eğer

Güneşin o keskin ışıklarıyla uyandım yüzümü buruşturarak zoraki açtığım tek gözümle güneşin nasılda odamda sihirli bir şekilde parladığını hissettim...
Perdeyi açtım ve o muhteşem manzarada bir an kilitli kaldım...
Gözümün gördüğü yerde uçsuz,bucaksız bir mavilik...
Uzunca bir gerildim ve o muhteşemliğin içinde kaybolmak istedim....
Senelerdir atmaya kıyamadığım eski terliklerimi geçirdim ayağıma...
Merdivenlerden inerken bugün güzel bir gün olucak çünkü beni güneş uyandırdı diye iç çekerek gülümsedim...
Aşağıya indiğimde annem masanın başında az kızgın bir ifadeyle bana bakıyordu...
Koşup şımarık çocuklar gibi boynuna sarıldım ve kocaman bir öpücük kondurdum yanağına...
Çayımı yudumlarken denizin üstünde ahenkle süzülen martılara takıldı gözüm ve kıskandım...
O kadar özgürce uçuyorlar dıki birden onlarla beraber gökyüzünde süzülmek ne güzel olurdu diye geçirdim aklımdan...
Annemin o muhteşem çöreklerinden bir tane yedikten sonra kendimi dışarı attım...
Sanki deniz ve kumsal beni çağırıyordu bugün...
Ayaklarıma midye parçacıkları batıyordu ama ben hiç aldırmıyordum...
Kum sanki tüm sıcaklığıyla vücuduma hayat vermek istercesine ayaklarımı yakıyordu...
Gözlerimi kapadım ve göğe doğru başımı kaldırdım,ellerimi açtım sanki tüm bu güzelliği kucaklamak ister gibi bağırdım...
İşte hayat bu...
Bir an da olsa yanlız olmadığımı unutmuştum gözlerimi açtığımda bir kaç meraklı göz bana bakıyordu...
Suç işlemiş küçük bir kız çocuğu edasıyla utanarak başımı eğip eve doğru koştum...
Babam koltukta kahvesini yudumlarken gazetesini okuyordu...
Koşarak babamın boynuna atladım ve sımsıkı sarıldım öyle sıkı sarıldım ki damarlarımdaki kan hızlandı babama duyduğum sevgiden...
Yukarı odama çıktım pembe,beyaz papatya işlemeli yatak örtülü yatağıma oturdum...
Bu örtüyü çok seviyordum kara kışta bile bana baharı hatırlattığı için...
Camdan dışarı bakarken düşündüm...
Ne kadar acılarımız da olsa,üzüntüler de yaşasak,gözyaşı döksekte hayatta mutlu olmayı başarmak bizim elimizde değil mi...
Bazen bir güneş ışığı,bazen sonsuz mavilik,yada ayaklarımızı yakan kum taneleri o kadar çok şey varki mutlu olmak için...
Sadece görmeyi öğrenebilseydik eğer...