Mutlu olmayı istiyorduk,mutlu etmeyi değil!

Herkes mutlu olmayı istiyordu
bencilce…
ilk nerde mutlu olduysa,oraya çeviriyordu başını.
Mutluluk…
çünkü biliyordu,
o onu mutlu ederdi,
sevse yeterdi,
sürprizler yapsa yeterdi,
sarsa yeterdi….
Başını omzuna dayasa yeterdi
çok var böyle.
Ama kimse mutlu etmeyi düşünmüyordu
hep istiyordu
hep bencilce,
nankörce…
herkes mutlu olmayı istiyordu,
mutlu etmeyi değil !
Kimsenin,kimseye saygısı yoktu
Kimse,kimseye acımıyordu
Kimsenin kimsesi yoktu!
Var olanı da yok ediyordu
Haince…
Kalleşçe…
Sevgi ayaklar altındaydı
Sevebilmek zor zanaattı
Anlamak istemiyorduk
İşimize nasıl gelirse öyle yaşıyorduk
Şuursuzduk…
Bilmiyorduk…
Öğrenmek istemiyorduk…
Yalnızdık……