Mutluluğu hep bir sonraki durakta bekliyorsun, değil mi? Sanki bir yere varınca her şey düzelecekmiş gibi. “Biraz daha sabret,” diyorsun kendine, “biraz daha dayan.” Ama farkında mısın, her “biraz daha” dediğinde hayat biraz daha geçiyor.
Kendini tamamlanmamış hissettiğin her anı, bir gün gelecek diye beklediğin “o ana” kurban ediyorsun. Oysa mutluluk yarım kalanları tamamlayarak değil, her eksik haliyle kendini kabul ederek başlar.
Mutluluğu başka bir zamanda, başka bir yerde aramaktan vazgeç. Çünkü bazen hayat, “bir gün” değil “bugün” yaşanır. Belki mükemmel değil, belki eksik, ama gerçek. Bugün sahip olduklarına tutun ve kendine izin ver, mutlu olmayı daha fazla erteleme.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta