bir kere sarılamadım hayata,
ne boşluklar ne heyelan ne cefa,
acılar yanıma kâr kalsa da,
sarılamadım tüm umutlarıma,
ne acı ki bağrım hep yanacak,
umutlarım kaybolup benzim solacak,
Kadın ve adam oturuyorlardı
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Devamını Oku
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta