Karanlıkta yalnızken,
Kendi kendini yer bitirir insan...
Kalabalık içinde herkes ile çarpışabilir,
Ve yeniden çaresiz, yapa yalnız kalabilir insan...
Kalabalıkken başın;
Kimse bilmez anlamaz,
Kendi kendine kaldığındadır tüm çaresizlikler.
Yalnızken;
Olmayacak tek şey kendine yenik düşmendir...
Her seferinde güçlü durup da kalabalığa karşı gece yastığa koyduğunda başını,
acizliğindir tek olmayacak şey...
Bu kadar kalabalığın ortasında dimdik kalabilmeyi başara bilmekmektir...
Yalnızlık;
Umut etmektir bu boktan hayatta,
Mutlu olamayacağını bilerek beklemektir..
Yalnızlık... "İ.D.K"
İsmail Durmuş KingirKayıt Tarihi : 28.6.2019 18:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!