Mutlu Ol Sevgili Şiiri - İsmail Özabacı

Mutluluk,
Ne içten olmayan bir ‘Merhaba’
Ne yeni bir araba
Üstelik kırmızıda değil…
Ne yeni güne uyandığında
Baş ucunda…
Bir çiçek de değil mutluluk
Baharda mesela ilk açan çiçeği görmek
İlk uçan kuşu ilk öten…
İğde kokusu çekmek ciğerlerine.
Yazın sıcağında çatlamış dudağında
İnce bir su tanesi
Görmek bu gözlerle kahverengi kahverengi
Toprak gibi yani
Çekmek gibi kokusunu yaz yağmuruyla…
Mutluluk..Ülkenin en yaşanabilir kentinde yaşamak belki
Senin için…ama sensizken değil mutluluk
Yeşil parklarında değil oturmak bankta
Çıkmaz sokaklarında mutluluk gir bak
Sonbaharda süpürdüğün yaprak
Bir türlü öremediğin atkı değil mutluluk
Onu takamamak…
Kar yağdığında kardelenlerden saçına taç….
Ve oturamamak mutluluk değil
Uzun ve sıcak kış gecelerinde
Dizinin dibinde…
Tutamamak değil kar tanelerini
Zaten onlar değmiyorlar birbirlerine
Ellerimiz gibi…
Mutluluk senin için
Aynada gördüğün kendin belki
Yada gözlerini benzettiğin kızın
Saçının değişen rengi yada kendi
Ama öyle değil mutluluk…
Mutluluk mazide ki sadece
Bir gün belki…
Sonu belli olmayan koca ömründeki
Sadece bir gün
Bunu en mutsuz olduğun gün düşün…
Mutluluk tabi ki en çok yakışan
Şey sana…
Üstünde en iyi duracak olan..
Belki yaşamasına sebep arabesk bir aşığın
‘ sen mutlu ol ne olur’ dinlerken.

Mutluluk kısa bir şiire başlarken
Birden satırlar dolusu sen yazmak
Ve havalanan kuşlara,
Konacak yer olmak mutluluk…
Haydi şimdi git
Sevgili mutlu ol..
Bu bir temennidir…