Kader insana doğarken gülmeli aslında
Sonradan gülen kader, yamalı yamalı oluyor da
Acıyor, habire habire canın tırtıkladıkca
Canımda can parçalanıyor, bil istedim
Bir köşk yapmıştım sana kalbimde
Layık görmedim orayı, kimselere
Gir içeri, otur kurul baş köşeye
Samanlığı bile seyrandı, bil istedim
Kara bulutlar çekilmesin üzerimize
Şahit olsun bütün meleklerde
Son nefesime kadar gözlerim gözlerinde
Dünya bizim için dönüyordu, bil istedim
Hiç düşünmemiştim, köşkümü yıkacağını
Kolonlarına bombalar patlatacağını
Cam çerçeve ne varsa dağıtacağını
Viran ettin köşkümü, bil istedim
Ben darılmam, kırılmam, kıyamam sana
Yalnızca biraz kırgınım, anlasana
Kaç kez inşa ettirdin, o köşkü bana
Ben yoruldum,pes ettim bil istedim
Sen bakma, herkesi karşıma aldığıma
Ardıma bile bakmadan senden kaçtığıma
Sefil perişan bir hayatım olsa da
Ben görmeyeyim ama,sen onunla mutlu ol istedim.
Kayıt Tarihi : 16.4.2014 23:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!