Mutlu Ol Şiiri - İrem Aslan

Seneler kurumuş yaprak tek tek çürüyor
Üstüne basıyor inadina hasret
Canı çok acıyor
Mutlu ol!

Yağmur kapaklamis kaldirimlari
Dolu dolu bulutlar patliyor
Aka zit gökyüzü uzundur
Zifiri burda hayaller körebedeler
Mutlu ol

Seversin sen hakedeni unutmayi
Şehrin her yeri sana köpu ru yor
Acmissin tam ortasında pankartlari
Slogan alasina kufrediyor
Mutlu ol

Toprak bile kabul etmiyor ayak izlerini
Anıların kose basinda sanciyor
Pespembe umutlarini kırmızıya boyadin
Beddua diye hergün Diva sana haykiriyor
Mutlu ol

Çok bekledi Yeşiltepe yollarini
Hep bir baska mazeretine yoruyor
Sen sıktın ona kursunlari
Aklin ona hep dar geliyor
Mutlu ol

Gönül diye ciktin ya yola
Ruzgarin yıldırımlar yagdiriyor
Herkes kendi dünyasında tek bi agizda
Hep onu düşman belliyor
Mutlu ol

Artik bu sehir iflah olmaz seninle
Gitmez hatiralar ölmeden gömülmu yor
Gozlerindeki sahteligi görmüş bir kere
Doğum günleri senden sonra kutlanmiyor
Mutlu ol

Sevemez senden baskasini gerçek
Yalanlarla yasamayi yürek kaldirmiyor
Sevdigi kadar nefreti ala
Boynundaki mebalinin kehaneti
Seni hic affetmiyor
Mutlu ol!

(Insanlar nefreti bile haketmeli,kayda değer bir duygu ki cok güçlüdür, ağaç da dimdik verir meyvesini,o da çürüyor insanlar ise ölüyor)