Mutlu mutsuzlara hitaben

bir gece sokak lambasının ışığında yürürken
gölgen önünde
ve sessizliği bölen ayak seslerinle
düşünürken yalnızlığını ve mutsuzluğunu
unutma o çıkabilir ansızın karşına
ve dikilip dimdik omuzlarıyla önünde
haykırır sana
sorumlu tutar seni
ve o zaman
anlarsın ne kadar dopdolu bir yaşamın olduğunu
ne kadar lüks kaygıların esaretinde
keyif içinde bile umutsuzluğunu
sorgularsın
kimdir diyebilirsin
o bir insan ama onurunu yitirmiş
elinde bir şarap şişesi dolaşıyor olabilir
o bir çocuk ama yuvasını kaybetmiş
ve çıplak ayaklarıyla çamura bulaşıyor
üşümüş titreyerek
yanına gelebilir
ve hatta bazen
bir hastahane penceresindeki gölge
sağlığını yitirmiş
ve ayışığına bakıp
tanrıya yalvarıyor
kimbilir

25/12/1997 istanbul