Tüm ümitlerim sona erdi.
Dalından kopmuş yaprak misali,
Öksüzüm ve...
Öyle üzgünüm ki;
Ağlasam denizler taşar göz yaşlarımdan.
Rüzgarlar esmeyi unutur hıçkırıklarımdan.
Asık yüz ifadem kendine küs.
Kalbim dünyayı saracak ve yakacak kadar,
Tahminsiz büyüklükte bir yangın yeri.
Yanarken içimde sana.
Yamalarken yüreğime seni,
Buğulu gözlerini hatırlıyorum.
Hep biçare kalıyorum.
Hayata yeniliyorum yokluğunda.
Olduğum yerde hep ahlar çekiyorum.
Sonra susuyorum;
Susadığım güzelliklerin acısıyla,
Gökyüzüne yazdığım isminle beni,
Mevsimlere, yıpranmış yıllara gömüyorum.
Her deminde yaralıyım hayattan.
Her gün batışında,
Talihsizliğimin bıçak darbesiyle,
Kimsesiz bir ceset gibi kalıyorum.
Ne kadar uzarsa uzasın ömrüm.
Yüzüne yüz sürmedikçe mutlu olmayacağım.
12.11.2002
Murat Kılıç 2Kayıt Tarihi : 13.8.2005 16:02:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!