Mutlu Kişi Şiiri - Türkay Korkmaz

taş binanın uzun
geniş salonları
karşı duvara vuran güneş
ısıtıyor camdan
gökyüzüne sığmayan aydınlık
yaşadığım sevinç

niğde öğretmenevi taş bina
kimler iz bıraktı
kalın duvarlarında
yankıyan sesiyle
geçmişte bir akşam

can ulusum
masallara türkülere sığdırdıkların
hep senin
karlı kışlı yolları
ovaları yaylaları
uzayıp giden kara toprak
can yurdum
yeryüzünün mutlu kişisi (mi) yim