Mutlu kırmızısı Şiiri - Yahya Akbulut

Külleri savrulurken çeyrek asrın,
tükenmez bir renk yaşlı dallarında.
Yapraklar kadar taze.
Yemyeşil.
Her sonbahar, Eylül ve Ekim ayları,
oyulur yüreğimin duvarları.
Bir düş ki, ağız tadında sızısı.
Rengi mutlu kırmızısı.

Dallansın solmadan yaprakları.
Yüzündeki o yaz ve bazen yüzümdeki
kış fırtınası çizerken yolumuzu,
efkarlarımız da çıplak.
Karışık rengi. Neyse ki,
o mutluluğun
derdi.

Dünya bazen senden ibaret.
Yönümüz buzları eriten yıldız.
Ve sen yokken doğar ve batarken
umut kapılarımız...
Gözlerimin derinliğinde
özlediğim bir yüz.