Mutlu Irmak Şiiri - İsmail Akyüz

Gökyüzüne gülümseyen güneşin süzülen ışıkları
ormanı içten içe çevreleyen sevimli sessizlik
dağların soluğunu doruklardan getiren rüzgâr
yaprakların hışırtısında içime dolan unutulmuş umut
toprağı uyandıran kuş seslerine dolaşan ayaklarım
serin kıyısına sevinçli bir yorgunlukla oturduğum
ağaçların arasından süzülerek geçen mutlu ırmak
durulmuş bir akışın içinde beni kendimden alıyor
kederlere kapılmadan kendi yolunda akan ırmak
bulutlardan sıyrılan güneşin yalnızlığını akıyorsun
sürükleyip götürüyorsun onun parlayan ışığını
ah kedersiz mutlu ırmak bana göster sırrını
dingin akışında sürüp giden yaşamın kaynağını
gel dökül kuruyan yüreğime içinde yol alayım
alıp götür beni mutlu bir insanın nefesi olayım