Mutlu Güngaç Şiirleri - Şair Mutlu Güngaç

öyle başlıkla böyle gövdemsi çırpınış. yok yok olmadı bu gene olmadı. acaba olsaydı? belki. hayır gene aynı hataya düştüm. neyse!
dünden şarap, ney taksimi eşliğinde gecenin 4 veya 5 inde.. sabah düşünce si zorlarken beni, eski tarih atılmış üzerine bir kağıt parçası. aptal inanışlar ve uyuyamıyacağından emin olmak.
gece bitti sabah oldu ve ben mutluydum en azından gelmedi aklıma bir kez bile özlem ve ecel. zeytin kokusu ve birazda hamur kızartması. tam anlamadım ama üst komşu belliki. istesem mi saçmalama. daha birinci hafta.
uzansam biraz yada balkonda bir tütün daha. eski işyerinden bir kız geçiyor yoldan. yanında o na hiç benzemeyen bir kadın. bekleyiş var gözlerinde, anlamsız. selam vermekle vermemek arasında hasarlı bir sesli düşünce geçti dudaklarından. belli etti annesiydi yanındaki. ama oldukça kemikliydi. kızı neden çekmemiş ona. hatırlıyorum dirhem elleri vardı kızın. sıkıca tutup kötülük geçse aklından tüm kemikleri kırılabilirdi. hatta bir kaç sefer aynı yatağı paylaşmamıza rağmen hiç rahatsız olmamıştım som etinden. off bundan neden bahsttiysem. annesi, evet annesi. sağ ayakkabının tokası kırılmak üzereydi ve ben neden olduğunu bilmeden üzerine basıp düşmesini istedim. mayalı ekmeklere benzeyen ellerini daha yere koymadan göbeğinin üzerine düşmesini. neler yapıyordum daha bitmemesine rağmen attım izmariti sokağa ve abimin kokusunu duymasını istemedim. nede olsa çoğu sabah ben bile hayret ederdim, beni öpen bir kadının olası olmadığını.
iş zamanı gelmek üzere ve ben bu yığın yığın düş tozlarının içinden gerçeğe adım adım ilerlemeye çalışmaktayım. keşke! gene aynısını yaptım. lisans dönemi zamanı küçük oğlan çocuğu rolleri ve salak salak pipo merakı. o zamanlar çok kullanırdım keşke yi. isteksizim şimdileri. çünkü sadakat kalmayınca beklentilerde gözüm kapanıyordu. ve ben boğuluyordum karanlıkta. sabah sabah. acaba belki. neyse veya keşke. ne farkederki? bilmem belki.