Mutlu etme beni!
Sadece uyut. Gözlerimi kapat.
Sensiz kapanmıyor gözlerim.
İnat ettiler direneceklermiş.
Senin gözlerini görmeden, o siyahlıkta boğulmadan, gözlerinde ki cümleleri okumadan, uyuyamazlarmış.
Ama sende gelmeyeceksin ki nasıl olacak böyle? nasıl katlanacağım ben bu gürültüye?
Sanki kocaman bir kıyamet var da, herkes bağrıyormuş gibi herkes beni çekmek istiyormuş bu yangından, yakamdan tutuyorlarmış da duymuyormuşum gibi...
Ama sanırım sessizliğin sesi bu.
Sanırım sessizlik çok gürültü yapıyor.
Peki sen duydun mu sessizliği, benim sessizliğimi?
Kayıt Tarihi : 25.7.2020 01:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!