Mutlu Değilim Anne Çünkü...

Mutlu değilim anne çünkü
Komşu komşuya ne bir günaydın ne de bir hayırlı akşamlar diyor,
Duaların en hayırlısı olan Allah’ın selamını bile,
Kimse kimseye vermiyor.
Dostlukların içi boşalmış.
İnsanlar birbirlerine Allah rızası için gidip gelmiyor.
Menfa atlar her daim ön planda.
Riyakârlık ve yapaylık almış başını gidiyor.
Ahde vefa nerdeyse tamamen unutulmuş.
İnsanların gönülleri buz dağına dönmüş.
Vicdan ve merhamet kalmamış.
Eskiden boş çanağa ağlanırdı şimdi ise dolu çanağa ağlanıyor.
Meclislerde anlatılanlar yaşanmıyor eskisi gibi,
Mukaddesat ile aldatmak moda olmuş.
Daracık kabir çoğunun aklına bile gelmiyor.
Canlı mahlûkatın en şereflisi olan insan şerefsiz olmuş.
İnsanı cennetlik eden içi dolu sevgi ve saygı kalmamış.
İnsanların çoğu alın teri dökmeden zengin olmak istiyor.

Mutlu değilim anne, çünkü
İnsanlar ya göründüğü gibi ya da olduğu gibi değiller.
İşler ehillerine verilmiyor
Kimse kimseye gerektiği gibi güvenmiyor.
Büyüğün küçüğüne sevgisi,
Küçüğünde büyüğüne saygısı yok artık!
O güzelim gönüller muhabbetlerle dolması gerekirken,
Gam ve kasvetlerle doluyor.
İnsan insanı bir hiç uğruna acımadan öldürüyor.
Namuslu ve şerefli insanlar hor ve hakir görülüyor.
İşin ehli olmayanlara çok önemli makamlar veriliyor.
Gülmesi gerekenler ağlıyor, ağlaması gerekenler ise gülüyor.
Zalimler her daim ön saflarda.
Göstermelik kalın kalın kitaplar tozlanıyor raflarda.
Parmakla gösterilmesi gereken insanlar küstürülmüş,
Bilim adamlarının çoğu film adamı olmuş.
Bilim yuvası Üniversiteler siyaset yuvası olmuş.
Hakkaniyetten yana olmak kimsenin aklına gelmiyor.
Peygamber efendimizin hadisi olan
“En hayırlı insan insanlara en çok faydalı olandır” unutulmuş!

Mutlu değilim anne, çünkü
Aydınlıklar olmuş karanlık.
Mertler namert, namertler ise olmuş mert.
Helal ile haram ayırt edilmiyor.
Şeref ile bilenmiş kılıçlar kınında paslanıyor.
Babayiğitler kahpece arkadan vuruluyor.
Yerin göğün sahibi olan Allah’tan başkasına Rab diye tapılıyor.
Varlıklı zengin de ağlıyor fakir olup yoklukları yaşayanda...
Alavereler dalavereler olmuş düstur.
Saf ve asil yürekler hüsranda.
Hakka sevdalı gönüller yıkılıyor bir anda.
Birbirinden güzel nimetler artıkça artmış ama şükredilmiyor!
Mert ve yiğitler artık sevilmiyor.
El açıp kapı kapı dilenmek moda olmuş!
Gönülleri mutlu edecek, centilmenlikler kalmamış.
İsrafın her türlüsü almış başını gidiyor.
Sıfatların içi tamamen boşalmış.
Sahtekarlar el üstünde tutulur olmuş.
İnsanlar husumetlerin her türlüsüne gebe olmuş.
Mutlu değilim anne
Bunlar yaşanırken ben nasıl mutlu olabilirim ki…
03/mayıs/2015