Yıldızların altında, seni sana sordum hep
Akşam diye martılar, bir yanıma gelmedi
Rüzgarların önünde, senli hayâl kurdum hep
Yıllar geçti aradan, kara bahtım gülmedi
Tutuşsaydık el ele, martılar kıskanırdı
Şiirlerde sen vardın, herkes seni tanırdı
Masallar söylenirdi, neler neler denirdi?
Olmadı be güzelim, ne yaparsın olmadı
Saçlarında çiçekler, sana dargın,diyorlar
Gözlerin ağlamaktan, yine yorgun, diyorlar
Ayakların gönlüne, kırgın kırgın, diyorlar
Şafaklar sevdiğimi, hiç bir zaman bilmedi
Bir sordun mu böylece, nerelere gelindi
Her sabah kaldırdığım, yüzündeki tülündü
Mektuplarım gitti de, üçe beşe bölündü
Postacılar kapımı, bunca yıldır çalmadı
Yarasalar şahidim, martılara kırgınım
Nazlarını çekerim, saçlarına dargınım
Bırak aylar-yılları, mutlu değil bir günüm
Parmakların uzanıp, gözyaşımı silmedi
Artık çok geç gündüzler, gecelere karıştı
Yüzümdeki umutlar, senle birlik kırıştı
Birgün sevdam gizlice, hayâlimle görüştü
Böylece umutlarım, şarkılarda solmadı
Kayıt Tarihi : 25.10.2005 19:45:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)