Mutlu Coşkun Şiirleri - Şair Mutlu Coşkun

Şu şehr-i İstanbul ki,hasreti yar etti bana
Bülbül etti beni,kendini gülzar etti bana

Gülzar cennetasadır gerçi,yoktur ah-u vahı
Attı aşk ateşine,cenneti nar etti bana

Can mı dayanır,o yar deyişine
Bir kez olsun duysam,ağlar gezerim
Nazar değmesin diye bakışına
''Görme! '' deyip didemi,dağlar gezerim

Beklerim yolunu,geçer mi diye

Saçları dalgalanan bir ceylandı esen yelde
Özlem duyduğumda sesime ses,sesine ses bulamadığımdı
Dokunamadığımdı
Dokunacak kadar yakın olduğum...
Uzanamadığımdı
Sesini duyacak kadar yakın

Hayalinin peşinden, koştuğum o il sensiz
Yüce dağları aşıp, geçtiğim dar yol sensiz
Aşk ateşiyle coşup, taştığım sahil sensiz
Ne yana baksam yoksun, sağım sensiz, sol sensiz

Alıp veremediğim,duvardaki gül sensiz (*)

İçinde gözyaşı olmayan sevdalar gördüm
Bu bendeki sevda değil
Hasretle yoğrulmamış sevdalar gördüm
Bu bendeki sevda değil
Hemencecik kavuşuluveren sevdalar gördüm
Bu bendeki sevda değil

Dinmez gözümün yaşı,yüzüm yar'oldu
Sönmez kalbim ataşı,içim nar oldu
Ne uzattın arayı? özledim seni

Sen giderken ah yarim mevsim bahardı
Ne yel incitir ne güneş yakardı

Sana uyanmak kaderim oldu gecelerde
Ahvalim anlatsam anlamaz geceler de
Ram eyledi ahımdan korkudan heceler de
Beni bir bilsen ey Yar! ahvalim nicelerde

Sana sormadan çaldı gönül kapımı hayalin

İşte gidiyorum gözleri kahverengi! ...
Körfeze gidiyorum…
Arkama baka baka...
Herşey yarım kaldı biliyor musun? ...
Staj yarım...Akademi yarım...
Sınav yarım...kura yarım...

Ses sada yok gülden
Sanki yemiş sürgünü,
Bülbül düşmüş dilden
Artık ''Gül'' demez olmuş.

Ne gelir ki elden

Susuz Ankara günlerinde
Gözlerinin maviliğinde
Yelken açmak isterdim
Ey İstanbul!

Ankara ıssız,yüzü donuk,mat