Mutlu Çoban
Aylar var, haber alamam,
Akrabamdan, dostlarımdan.
Sohbete yâren bulamam,
Gezmeye meydan bulamam.
Ben şehirde bedbaht adam,
Sen köyünde mutlu çoban.
Sürülerini otlatır,
Kavalınla dertleşirsin.
Kuşlar ile söyleşirsin,
Eş dost ile halleşirsin.
Sen köyünde mutlu çoban,
Ben şehirde mutsuz adam.
Dört duvar gelir üstüme,
Yıllarca görmem dostumu,
Hayallerimin üstüne,
Gölgeler düşer her sene.
Ben şehirde mutsuz adam,
Sen köyünde mutlu çoban.
Kuzular şefkati bilir.
Sevilecek zaman bulur.
Meler sesini duyurur.
Hormonsuz karnın doyurur.
Sen köyünde mutlu çoban,
Ben şehirde mutsuz adam.
Duvarda sanal insanlar,
Derdimi hiç anlamazlar.
Onları ben duyarım da,
Ben sesimi duyuramam.
Ben şehirde mutsuz adam,
Sen köyünde mutlu çoban.
Yeşil bağın bülbülüsün,
Tüm yolların düldülüsün.
Günlük gider ve gelirsin,
Dostu düşmanı bilirsin.
Sen köyünde mutlu çoban,
Ben şehirde mutsuz adam.
Koca şehir yutar beni.
Çıkmaz sokak tutar beni,
Komşular tanımaz beni,
Tahsildar bilir ismimi.
Ben şehirde mutsuz adam,
Sen köyünde mutlu çoban.
Süleyman Bektaş
Çağdaşi
Kayıt Tarihi : 27.1.2010 16:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çıkmaz sokak tutar beni,
Komşular tanımaz beni,
Tahsildar bilir ismimi.
Ben şehirde mutsuz adam,
Sen köyünde mutlu çoban.
Mutluluk kolay bulunmaz,olmak da çok zor.
Bu tartışmaya açık,çok farklı bir kavram,
Birde çobana sormak lazım.
Çok güzeldi üstadım.
Kutlarım
Mustafa Yiğit/Adana
Çıkmaz sokak tutar beni,
Komşular tanımaz beni,
Tahsildar bilir ismimi.
''
Şehir yaşamını çok güzel anlatmışsınız Süleyman bey.Kaleminize sağlık.Kutlarım sizi.
TÜM YORUMLAR (7)