Aradan bir hafta daha geçti ben sevgilime kavuşma özlemimle yanıp tutuşuyorum tabiki. her gün sesini duymak yetmez olmuştu bana onu görmeli kollarımda sarmalıydım.
bekleyen dermiş muradına ermiş misali bekledim bende leylama erdim sonunda, oysaki leylama bir baktım sol yanağı şişmiş tombul leylam benim.
O kadar çok özlemişimki leylamı girdik bir pastaneye zaten iki gün daha görmeseydim düşecektim hastahaneye.
Oturduk sanki bize ayrılmış olan masaya gerçi masa değil pastahane bizim içindi sanki kimse yoktu üst kata çıktık ışıklar daha yeni yandı hemen geçtik zulaya başladık sohbete.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta