Mutlu Ben Mutsuz Ben Şiiri - Murat Gezer 2

Kimini gülerek kimini ağlayarak geride bıraktığım yıllarım
Tekrar keşke dönebilsem dediğim delilanlı çağlarım
Her köşesinde her karesinde bir anımın saklı olduğu sokağım
Vede içinde seni büyüttüğüm hatıralarım
Hepsini alıp rafa kaldırdım! ...
Birşeyleri unutmak isteyen bir insanın tavırlarıydı bu
Ama ben bunu yaptım
Karanlık sulara gömülen bir gemi gibi
Buruşturup çöpe attım
Unutmak istediğim belki sendin
Kimbilir hayalindi belkide aklımdan silmek istediğim
Belkide
Yeter artık çektiğim acılar
Çekip gitmek bilmeyen sancılardı unutmak istediğim
Boşlukta asılı kalmak
Uzayda dolaşan bir göktaşı gibiydi benim için
Çaresiz vede amaçsız
Bağlı bulunduğu sistemin etrafında durmadan dönen
Aynı benim gibi
Bir pervane gibi senin etrafında döndüğüm gibi
Sıkıldım bu hayattan
Nefes almak bir sürahinin bardağı doldurduğu gibi
Boş geliyordu bana
Ne sevmek ne sevilmek mutlu ediyordu beni
Duygularımı alıp kurşuna dizdim bir mahkum gibi
Sevdalarımı sürgüne gönderdim
Elimi ayağımı çektim herşeyden
Bir gülüşüm kalmıştı
Onunda tayinini çıkardım erkenden
Bilmiyorum neden hala resmini saklıyorum
Yırtıp atmalı belkide yakmalıydım
Soğuk gecelerde yalnızdım ama
Koynumda bir tek o vardı dokunmadığım
En vefalı resmindi sen gittin ama o hala gülüyordu bana
Şarabımla beraber eşlik ediyordu kafayı bulmama
Artık mutlu ben yoktu o çoktan terk etmişti buraları
Yerine yeni tayin olan mutsuz ben vardı...