Mutlu Ayrılık Şiiri - Barış Taşdemir

Ben ölüyorum.
Yarin daha guzel olsun diye,
Ben bugun ölüyorum..
Ayrilik bir adim daha yaklasirken,
Bana "güzel ayrilalim" deme! !
Hangi ayrilik guzeldirki? ? ? ! !
Hangi gozyasi mutlu,
Hangi elveda guleryuzludur? ? ! !
Bana oyle acinasi bakmani da istemiyrom.
Ben sevinci kursaginda kalmis bi zavalli,biliyorum;
Yutsam yutulmuyor, cikarsam cikmiyor.
Bagrimda bir ayrilik acisi;
Oksursem bitmiyor, biraksam gecmiyor.
Tam suramda, yurekte bir ayrilik atesi;
Sahiplensem beni, terketsem seni yakiyor! !

Simdi kalemim,
Daha bir asî dokunuyor her kör satira,
Daha hircin daha vahsi yaziyor ellerim mesela.
Parmaklarimi sorma!
Onlarda gozlerim gibi
Heryerde seni ariyorlar, fakat bulamiyorlar.
Sanki ölen ben degilmis de senmissin gibi davraniyorlar.
Sanki bu yazan ben degil, sensizlik saniyorlar...

Ruyalarima giriyorsun bazen;
Oyleki
Sen cikinca kabustan uyaniyorum sanki.
Oyle sabaha karsi falan degil,
Gecenin en karanliginda,
Hani kör diyebilecegimiz bir anda uyaniyorum;
Zaten artik uyuyamiyorum da.
Hem korkuyorum artik uykudan, uyumaktan.
Tipki seni sevmekten korktugum gibi..
Hani sen "mutlu ayrilalim " diyorsun ya? ,
Duyuyorum sesini, hic duymamis gibi.
Mutlu ayrilik yoktur be sevgili! ! !
Mutsuz bir adam var istersen,
Ruhsuz bi beden var alirsan,
Tukenmis bir ömür var doldurursan.
Yok dersen,
Olmaz artik dersen,
Ô vakit bir cift sozum var eger dinlersen:
Gunes artik yuzune degmediginde,
Yağmur artik saclarini islatmadiginda,
Ruzgar yapraklarini oksamadiginda,
Toprak dokunmadiginda
Vé gokyuzu seni terkettiginde
Béni hatirla! ! Sadece hatirla sevgili! !
Ozaman anlarsin belki,
Gittiginden beri bendeki sensizligi...

(17 nisan 2016 paris)