Monotonluğa gelemez, bağlanamazdı öyle uzun uzadıya.
Mutluluk müptelasıydı, barınamazdı öyle her insanda.
Özel bir anlam yüklenene kadar her nesne her varlık sıradandı onun için,
Ay, ağaçlar ve şarkılar...
Onunla bir an yaşamak; bir yılı, 4 mevsimi ve 365 farklı insanı yaşamak gibiydi.
Çirkin dişlerine öyle bir gülüş bahşedilmişti ki güldü mü hayat katardı etrafına.
O mutlu oldu mu hiç bitmeyecek bir enerjisi var sanırdım.
Seziyorum ki kaçacaksın..
Yalvaramam koşamam
Ama sesini bırak bende
Biliyorum ki kopacaksın
Tutamam saçlarından
Ama kokunu bırak bende
Devamını Oku
Yalvaramam koşamam
Ama sesini bırak bende
Biliyorum ki kopacaksın
Tutamam saçlarından
Ama kokunu bırak bende
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta