Monotonluğa gelemez, bağlanamazdı öyle uzun uzadıya.
Mutluluk müptelasıydı, barınamazdı öyle her insanda.
Özel bir anlam yüklenene kadar her nesne her varlık sıradandı onun için,
Ay, ağaçlar ve şarkılar...
Onunla bir an yaşamak; bir yılı, 4 mevsimi ve 365 farklı insanı yaşamak gibiydi.
Çirkin dişlerine öyle bir gülüş bahşedilmişti ki güldü mü hayat katardı etrafına.
O mutlu oldu mu hiç bitmeyecek bir enerjisi var sanırdım.
Sen uykusuzluk nedir bilir misin
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?
Devamını Oku
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta