Sahipsiz çaresiz çöllerde yanan
Vuslat umuduyla hasrete kanan
Farkımız kalmadı bunlardan inan
…Ben Mecnun’um sen mutlaka Leyla’sın.
Aşkının gücü ile dağları delen
Her türlü cefaya göğsünü geren
Sevgisi uğrunda can verip ölen
…Ben Ferhat’ım sen mutlaka Şirinsin.
Çok sevmekten başka ne idi suçu
Bir ömür bekledi kahroldu kaçı
Bak onlara döndük canımın içi
…Ben Kerem’im sen mutlaka Aslı’sın.
Sevginin gücüyle çılgına dönen
Ümidi hayalleri bir anda sönen
Bitmeyen sevdayı ruhuna gömen
…Ben Tahir’im sen mutlaka Zühre’sin
Herkes ne diyorsa bizim ki başka
Bir ad konacaksa büyük bir aşka
Sazların telince çalınsa keşke
…Ben Hasan’ım sen mutlaka Elif’sin.
Yılmadan didinip engeller aşan
Kabına sığmayan sevginle coşan
Gözünü kırpmadan ecele koşan
…Ben Ceyhan’ım sen mutlaka Dilek'sin.
İst./1995
Ozan Nuri CeyhanKayıt Tarihi : 23.4.2011 19:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!