Mutlaka Ki Şiir İnsandır! Şiiri - Can D ...

Şiir gerilmiş bir ok,
Ansızın çekilmiş bir hançerdir;
Şiir yoldur, yolcudur,
Varılacak bir handır.

Şiir anlamaktır, bilmektir, çözmektir;
Dolaşmış bir yumağı açmaktır.
Şiir cesaretle kozadan çıkıp,
Sonsuzluğa uçmaktır!

Şiir sevgidir, seldir;
Yaşanacak bir aşktır;
Şiir canandır, candır,
Damarda coşmuş deli kandır.

Şiir kirpiktir, endamdır, gözdür;
Hiç söylenmemiş bir sözdür.
Şiir gündür, güneştir, aydır;
Beklenen o tılsımlı andır.

Şiir yüzünü korkmadan güneşe dönmektir;
Yorulmadan deli gibi koşmaktır.
Şiir kanat gerip uçmaktır;
Sözcüklerle dansedip coşmaktır!

Şiir ciğerdir, yürektir, bağırdır;
Yıllarca çekilecek kahırdır.
Şiir yemektir, içmektir, uyumaktır;
Sevgilinin gözlerine kanmaktır!

Şiir dokunmaktır, görmektir, işitmektir;
Karşılıksız ölesiye sevmektir.
Şiir emektir, ekmektir, üretmektir;
Üç ekmek parasına gün boyu ter dökmektir!

Şiir narin bir gelinciktir kırlarda,
Rüzgarın türküsüyle danseden;
Şiir ışıktır bedenimizden saçılan,
Nesilden nesile durmadan akseden!

Şiir anımsamaktır, hasrettir;
Kara kaşlı bir yar için ölmektir.
Şiir sayfalar tutan bir romanı,
Yalnız iki dizeye dökmektir!

Şiir sudur, topraktır, nimettir;
Besmeleyle açılan bir kepenktir.
Şiir bir tınıdır, yahşi bir sestir;
Düşünmeden verilecek son nefestir!

Şiir yağmurdur, buzdur, kardır;
Orda burda dağıttığım efkardır.
Şiir bazen Eylül bazen Nisandır;
Mutlaka ki insan şiir, şiir ise insandır!