Mutlaka Bir Gün Şiiri - Cuma Yüksel

bozdum o kara büyüyü artık…
ilk satırıyım sanki tertemiz başlangıçların.

derken…
unutmaktan bahsetmiyorum.
ve yine derken kendim dahil herkes yanlış anladı beni.
ben yanlış anlaşılmaktan söz ediyorum..
yanlış anlaşılmak hiç anlaşılmamaktan daha iyi değildir..
ama yanlış anlaşılmasın.
ben aforizmalar peşinde de koşmuyorum!

kendine yetemezken insan
kendini yarasını tedavi etmeyi beceremezken hayvan,
durup düşünüyorum…

aylar olmuş elimi sürmemişim şiire,
ama şifayı kaptım bu gece,
çok ağır bir şiirsel enfeksiyon geçiriyorum…
çok ağır bir şiir sel olup gidecek şu saatlerde göz çeşmemle.
ben kimi sevdim sahi.
sahi kim beni tüm benliğiyle sevdi.
bazen hatırıma geliyor da
Allah’tan hiçbir şeyi net hatırlamıyorum..

derken gözlerim kan çanağına dönmüş,
elde var; dermanı yardadır, sende bulunmaz diyen bir şarkı…

sen gitmişsin.
senle beraber her şey gitmiş..
kıskanç biri değilim.
ama arkandan bu denli kusursuz kalabilişimi çok kıskanıyorum!

hiçbir şey yapamayan vazodaki bir çiçek gibi,
bağlantıları olmayan saçma sapan biri yazı gibi,
ortalık bir yerde amaçsız duruyorum…

ve bu kez sonumsun derken..
gözlerimi kapatıp Allah’tan bu kez net hatırlıyorum.
‘’o tokatın hesabını bir gün mutlaka soracağız, mutlaka bir gün..’’

gidiyorum derken..
Allah’tan başka hiçbir şeyi net hatırlayamıyorum…