Ayrılığın rüzgarı zamansız estiği vakit, beni arama buralarda.
Ben bilmem hangi meridyenin,
Bilmem kaçıncı paraleline savrulmuş olacağım.
Bilinmez yollarda yürüyeceğim, başı öne eğik.
İşte diyecekler,
İşte o yabancı geçiyor yine yalın ayak, başı dumanlı.
Yüreğimin çarpıntısını bilmeden arkamdan ahkam kesecekler.
Mavi, maviydi gökyüzü
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Devamını Oku
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Yine harika bir ifade ve mükemmel anlatım,kutlarım sizi.Selamlar.
Bu şiir bir, olmak zamanı.Böyle hissedilir ama böyle yaşanabilir mi acaba? uslübunuz iyi burda...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta