Mutlak Ki Bir Taş Olmalı

otları parçalara ayırıp yırtıcı kuşlara
yuvalık eden
yankının kendisinde biteviye
bir sevinç çığlığı
bildim: cesaretimle ısssızlaştığım bıçaktı, yanılsama
kimi eski kimi taze kimiyse kokuydu deştiklerinin
sese dökülen güz tınısı
en soyunmuşundan bir tortu
ve yine Q
hatlar ve sonsuz dağılışlar
sürtündüğüm karanlık, çıkardım kendiliği
alev soğurdu saliseler
parçalanırken kuytumdaki inşada
cehennem hakikatsiz varoluşmuş