Uzansam nefretin buzundan bir kabrin altına,tedirgin eden bir huzur ile,
Kıvrılsam kan damlası üzerinde bir cenin gibi,koyu katranların içinde,
Hırçın kemirsin solucanlar,çürükçüller leş cesedimi hatta kırık kemiklerimi,
Ah! Çeksem içime mis kokan rutubetleri,tatsam ölümün benzersiz lezzetini.
Benim zavallı,hüzünlü ruhum örtün pis kokan paçavraları üstüne,
Acının mahmuzu merhemdir ancak,derin yaralar ile dövülmüş bedenime,
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta