Mutfağımdaki Maviş Şiiri - Hüseyin Acun

İnsan yazınca,
Yalnız kalırmış
Hep onu, hep onu düşünürmüş
Benim hikayem nasıl?
Bilmiyorum desem yalan söylemem,
Ne okunur şiirlerim,
Nede kendimi bilirim.
Bugün sanki yokum,
Belki yarın insan içine karışı veririm.
Tek isteğim oluyor hep,
Canım seni mutfağın köşesinde
üç yaşındaki çocuklar gibi çikolatalı nutellayı yerken görmüştüm,
Bilirsin saat senin için bir önemi yoktu tatlı yemen için
O gün saat gece yarısı üç sularıydı
O kadar da hemen uyu diye masal anlatmıştım sana
sen dayanamayıp mutfağa koştuğun gece,
Masalı sana anlatıp kendim uyuya kalmıştım.
Şimdi seni başkası izliyor mutfağın köşesinde
Şimdi sana başkası masal anlatıyor.
Bir seni ben anıyorum galiba,
İstemsizce yaptığım onca işim var,
Bir seni anlatırken istiyorum herşeyi,
Galiba pes edip, bunu da burada bırakıyorum..
Kendimle beraber, sende gidiyorsun ya git,
Canın sağolsun.