Anlatamaz her şeyi dudaklardan dökülenler,
Kalptekini görür ancak sürgün edilenler.
Aşka ne faydası olmuş ki tevazunun,
Biz ki fazla gönül alçaklığından kaybedenler...
Temizlemeden hapsetmişiz ruhumuzdaki kiri,
İşlenmemiş arzuları, cevherleri...
Yitip giden sevgilere takılıp kalmışız.
Karşılıksız aşklarla oyalamışız kendimizi.
Mütevazı olmak kaldı hep düşlerimizde,
Mutluluk dileyen hep biz olduk, uzaktaki sevgiliye,
Hep bizde kaldı insanlık, bahtiyar olduk.
Sadece boş hayaller kaldı elimizde.
Rüyalar dönüşmeden kabuslarımıza,
Göze aldık çekilmeyi kabuğumuza,
Hislerimizi bir çift gözyaşına feda ettik.
Başladık mütevazı düşlerimizi savunmaya...
Kayıt Tarihi : 2.2.2019 19:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!