1978 -kimbilir ne kadar daha...
Her gün, yeni bir resmine adanıyor bu şiirler...
Ve ben, hâlâ yüreğimin en ücra köşelerinde,
altın bir kafeste besleyip güneşinden mahrum büyütüyorum umutlarımı...
Baharlar gelip giderken bile sadece yüreğimin ateşinde ısınıp,
binbir anı ile besleniyor savunmasızlığım...
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta