Mütemadi Şiiri - Abdulsamet Koca

Ömür tarlama bir hudut taşı daha eklendi
Uçsuz bucaksız dünyada kim kalır ebedi
Her birimiz kendi otağımızda olsak efendi
Misafiriz bu alemde gidişler mütemadi..

Yaş değil yaşanılanlar saçlarda ak biriktirdi
Her birinde derin sancıların izi belirdi
Hoyratça harcanan zaman bizi yedi bitirdi
Çaresiziz bu alemde kaybedişler mütemadi..

Anacağazım usulca kundağa koymuştu ikindi
En şefkatli dokunuşları bile hafızamdan silindi
Unutkanlık değildi bu hayat meşgalesiydi
Halsiziz bu alemde serzenişler mütemadi..

Her an bohçamızda azığımız varmış gibi
Kâh güleriz kâh hüzünleniriz mecnun gibi
Vadeyi biçen kudret Azrail'e verince emri
Aciziz bu alemde eğilişler mütemadi..