Mute Destanı Abdullah Bin Reveha Ra

Ey Devem! Kumluktaki, kuyuya eğer beni,
Oradanda dört konak, götürürsen ileri.

Çıkarmamartık seni, bundan başka sefere,
Sahipsizkalacaksın, az sonra ona göre.

Benherhalde evime, geri dönmeyeceğim,
Umarımki, bu harpte, ben şehîd düşeceğim.

Sonkonakta mü’minler, geçti beni hız ile,
Ey Revâhâ’nın oğlu, en yakınların bile,

Kardeşlikbağlarını, kopararak geçtiler,
SeniHak teâlâya bırakıp da gittiler.

Artıkdüşünmüyorum, geride ne malım var?
Hiçumurumda değil, ağaçlarla hurmalar

Ey kavmim ne sebepten, tereddüt edersiniz?
Şehidolmak kastiyle, cenge gelmedik mi biz?

Silâhça,süvarice, çokluk olduğumuzdan,
Dolayısavaşmadık, kâfirlerle hiç bir an.

Allahüteâlânın, bize ihsan ettiği,
Şudin kuvveti ile, savaştık aslan gibi.

Gidiniz,çarpışınız, muhakkak iyilik var,
Buişin neticesi, yâ şehâdet yâ zafer.

Bedirgünü vallahi, vardı iki atımız,
Uhud’datek at ile, pek azdı silâhımız.

Bucenkte galip gelmek, varsa eğer kaderde,
Zâtenböyle va’d etti, Allah ve Peygamber de.

Hakteâlâ vadinden, dönmez asla geriye,
Eymü’minler öyleyse, yürüyün ileriye.

Şehidlikvarsa eğer, bizim kaderimizde,
Kavuşuruzcennette, şehîd kardeşimize

Ey nefsim, bana boyun eğeceksin elbette,
Bugünşehîd olurum, yemin ettim bu harpte.

Yâsen kendiliğinden, râzı olursun buna,
Yâ kabulettiririm, bunu ben, zorla sana.

Eğeröldürülmezsen, şayet sen bu savaşta,
Hiçölmiyecekmisin, ey nefsim söyle bana.

Caferbin Ebî Talib ve Zeyd bin Hârise’nin,
Yaptığınıyaparsan, bil ki iyi edersin.

Onlarşehîd oldular, ey nefsim durma geri,
Sonrabedbaht olursun, haydi atıl ileri.

Günahkârım fakat ben
Af isterim Rabbimden
Ya da kanımı dökecek bir vuruş isterim.
Kılınç ya da mızrakla deşilip çıkmış ciğerim.
Ta ki beni gören samimice desin,
Şu savaşçıya Allah rahmet eylesin.
Nefsim bir isteksizlik var sende.
Savaşacaksın dilesen de dilemesen de,
Hani çoktandır yoktu sende ölüm korkusu.
Ca'fer, ne güzel geliyor Cennet kokusu...
***
Hicret'in yedinci yilinda Hz.
Peygamberefendimiz (A.S.) Umre için Mekke'ye girerken yanında
Abdullah bin Revâha da vardı ve su şiiri söylemekteydi.

"Çekilin kâfirler nebinin yolundan bugün,
Vururuz yoksa boynunuzu inkâr etmiştiniz dün,
Öyle bir vuruş ki ayırır gövdeden başı,
Hatırlatmaz insana ne dost ne arkadaşı."
***

KAYNAKLAR1) Tabakât-ı İbn-i Sa’d, cild-2, sh-128
2) Sahîh-i Buhârî, cild-5, sh-87
3) Üsûd-ül-gâbe, cild-3, sh-157, 159
4) Tam İlmihâl Se’âdet-i Ebediyye sh-992, 1009, 1088