Müsvedde Şiiri - Ecrin İspir

Bir ağlamak geliyor içimden
Sonsuz bir ağlamak...
Neden bu keder?
Niçin içimde kara duman gibi
Dağılan bu huzursuzluk?
Bilmiyorum
Öğreniyoruz da soruları,
Çözemiyoruz sorunlarımızı
Okulu bitirince
Sözümona, eğitim verilince
Tutuşturuyorlar elimize bir müsvedde
Yararı neyse?
Eve dönülür sonra
Annemiz görür önce
Bizi diplomayla birlikte
Sevinir de sevinir
Babamıza sıra gelince
Sallar başını
Bir aşağı, bir yukarı
Pek belli etmese de
Gurur duyar içten içe
Sonrası malum
Konu komşuya övünmece
Onlar sevinedursun
Bir dert sardı mı seni
O müsveddeyle göz göze gelince
Buz gibi olur için
Bunca yıl harcadım, dersin
Bunun içinmiş çözdüğüm sorular
Şimdi de siz çözünüz
Bende de çok sorunlar
Lakin kimse çözmez onları
Sen de bilemezsin
Çünkü sen bunu öğrenmemiştin
Çaresizlik kapladı mı içini
Usanmaya başlarsın için için
Artık hayat beş şıktan ibaret değil
Artık seçenekler bol
Ve artık daha da mühim
Yaptığin tercihlerin
Fakat sen bunu da anlayamazsın
Yazık ki
Yönünü kaybetmiş biçare gibisin
Yazık ki kaybolmuş yolun
Uçuruma çıktı
Sense hiç düşünmeden atladın
Yolda yürümeyi ögretmemişlerdi sana
Uçurumdan atlamayı
Yegane kurtuluş sandın
Ve artık ışıklar söndü,
Oyun bitti
Perde ebediyyen kapandı...