Muştusu Gidiyordu Sevgiliye

Dertlerimizi dost gibi bağrımıza bastık
Sevgililer gibi güldüler bize
Çilelerimizi fikir mazgalına astık
Deli divane oldular bize

Kaçıncı kez yükselirken miracımıza
Yine buseler düştü acımıza
En acılı seferiydi tüm mihnetlerin
Dualar etmek düştü bacımıza

Bir ömür boyu özlemiyle yandık
Ancak abı hayatla kandık
Başını okşayınca ölümün
Vuslata fırsat verir sandık

Senin, senin oldu mu hiç gülün
Gülizar, doldu mu feryadıyla bülbülün
Âlemlere açılırken kelamın kapıları
Muştusu gidiyordu Sevgiliye Sümbülün

Vuslata, muhabbete günler saydık
Hasretin sırtlarında patenler kaydık
Dudağı çatlayan tüm yanık gönüllerin
Mehtaplarında parlayan tek ay’dık

Kanar sensiz sinemiz, gel sür em’ini
Soylu güneşler gibi donat gecemizi
Işık, ışık gönüllerde gözlerin sevinci
Uzaklardan şafakla gönderin ecemizi

Al kanımıza cennetler bağışlandı
Bu vatan gönüllere nakışlandı
Ne kadar güzelmiş şu ölüm
Onunla şu topraklar vatanlaştı.

Km-260207