nabzını boşlukta sayan gece
şafağa düşer ışık umutlu
zorlar özgürlüğün basamağını
her denemede mağlup yalnızlık
sığınır sır perdesi aralığına
uzanır maviye umutla bir el
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
