Muştu Çocuk Şiiri - Mine Yılmaz Sevinç

Işıksız diyarlarda kalmış,
Bir çocuğun elinden tutmuş gibiyim.
Babasız, yarı umutları griye kesmiş bir çocuk.

Şimdi örselenmiş hayalleri koynunda.
Sokak sokak cebinden düşürdüğü,
Oyunlarını,kaybedişlerini arar.
Düştüğü yerlerinin, yaralarından öpsün diye.

Masalları terkedilmiş,
Mutlu sonlara hasret bırakılmış,
Okunulası bir sona özlem içinde,
Çocukluğunun.

Gel şiirime çocuk.
Acılarını şiirime kat.
Harmanla muştularınla,
Anlat yüreğinden dökülenleri.
Hapsedeyim onları ,
Sözcüklerin ahengine.

Bir salıncak yaptım,
İpi uzun, sallanınca havada,
Gökyüzündeki bulutlara çarpan.
Sen sallan çocuk,
Dökülsün kederin sallandıkça.

Sen de bana yaz çocuk.
Ben okurum korkma.
Şiir ol düşlerime,
Ben görürüm rüyamda.
Sadece seni,
Görürüm düşlerimde.
Gülüşü ömrüme,
Işık olan güzel çocuk.

Mine Yılmaz Sevinç