Muştu Şiiri - Mesut Hastürk

çoğaldın, müjde sana
karıştıysa kim,
mutlu
dudağına
kim,
çok hem
coğaldı onlar da

bir isme buldum bin sıfat:
az...az...az!
diyorum tenimden sıyrılmış
artan elim dalar sıcağına biraz
çoğaldın, müjde sana

cocuklar gibi özgürsün:
parçalan parçalanabildiğin kadar
çocuklar da çoğuldur, yansır gözlerinde kainat
kuş ve karıncadırlar, sıcak ve soğuk
bahçedirler, yol ve yolculuk
dünya koşar – onlar koştuğunda
aşklar gibi de özgürsün inan
bilirsin her öpüşün sevişmeyi sağdığını
onlarca coğaldın, müjde sana

seviyorum artabildiğin kadar hem
anlamını keyifle yiyor belleğimde kavramlar
ve alnında ter, suretinde insanlar
coğaldın, müjde sana

biliyorum şimdi değilsin bu duygu da sen
ah sen, bir çakıl taşı olmak isteyen
az önce
az sonra
şu kadın
bu kuş
ilkbahar
akarken yumruklanarak göğsümden
ve ben böyle geçerken bir sokağı
daha da yavaş mevsimden
sen coğaldın, müjde sana